Τσακάλι

Το μήκος του σώματος του μαζί με το κεφάλι φτάνει τα 88-96 εκ. και το βάρος του μέχρι τα 15 κιλά, χαρακτηριστικό που το διαφοροποιεί από το "συγγενή" του λύκο, καθώς ο ενήλικος λύκος ξεπερνά το 1 μέτρο και φτάνει έως και το 1,40.
Το χρώμα του τσακαλιού είναι συνήθως σκοτεινό κίτρινο με μελανές αποχρώσεις κατά μήκος της ράχης. Η ουρά είναι φουντωτή και το τρίχωμα είναι πολύ μακρύτερο στην περιοχή της ράχης συγκριτικά με το υπόλοιπο σώμα.
Είναι ζώο παμφάγο. Τρέφεται κυρίως με μικρόσωμα ζωικά είδη, φρούτα, καρπούς, νεκρά ζώα, ενώ μπορεί και να επιτεθεί και σε αιγοπρόβατα με στόχο τα νεαρότερα μέλη του κοπαδιού. Προτιμά βιοτόπους με πυκνή βλάστηση, χαράδρες αλλά και κοντά σε υγρότοπους με πολλούς καλαμιώνες.
Στη Μεσόγειο ζει σε χαμηλό υψόμετρο, κυρίως στην παραλιακή ζώνη. Εξαπλώνεται σε ελάχιστες περιοχές των Βαλκανίων, ενώ από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπάρχει μόνο στην Ελλάδα.
Στον ελλαδικό χώρο δεν έχει καθολική εξάπλωση, καθώς δεν συναντάται στα νησιά (με εξαίρεση τη Σάμο), ενώ απουσιάζει και από πολλές περιοχές της ηπειρωτικής χώρας.
Μετά τον ένα περίπου χρόνο της ζωής του σχηματίζει σταθερά ζευγάρια και το θηλυκό γεννά, σε υπόγειες φωλιές με πυκνή βλάστηση συνήθως 3-6 μικρά τα οποία έχουν πολύ μικρό ποσοστό επιβίωσης.
Κίνδυνοι - Απειλές
Μέχρι το 1990 ήταν "επικηρυγμένο" είδος από την πολιτεία και δινόταν αμοιβή για τη θανάτωση του από τα δασαρχεία. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία μόνο την περίοδο 1974-1980 θανατώθηκαν 7.000 άτομα. Τα ερευνητικά προγράμματα του WWF Ελλάς δείχνουν ότι οι πληθυσμοί του τσακαλιού έχουν μειωθεί δραματικά τα τελευταία 25 χρόνια, γεγονός που καταδεικνύει ότι οι απαραίτητοι για την επιβίωσή του, βιότοποι απειλούνται με ολοκληρωτική καταστροφή με την επέκταση των αστικών περιοχών εις βάρος των φυσικών οικοτόπων και τις πυρκαγιές. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα καταφύγια του -τα μεσογειακά δάση και οι θαμνότοποι, οι υγρότοποι, καθώς και τα παραδοσιακά αγροσυστήματα - είναι τα σημαντικότερα, σε βιοποικιλότητα, χερσαία οικοσυστήματα της Ελλάδας.
Η δράση του WWF Ελλάς
Η θέση του σαρκοβόρο αυτού είδους στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας και μας δίνει σημαντικά στοιχεία για την "υγεία" των βιοτόπων όπου απαντάται.
Το WWF Ελλάς διεξάγει από τις αρχές του 2000 την πρώτη έρευνα για το είδος στην εύκρατη ζώνη. Οι επιστήμονες της οργάνωσης έχουν ήδη καταγράψει τους πληθυσμούς του τσακαλιού στην Ελλάδα και, έχοντας συγκρίνει τα ευρήματα τους με στοιχεία του 1975, διαπίστωσαν ότι το τσακάλι είναι ένα από τα πλέον απειλούμενα θηλαστικά στην Ελλάδα.
Το WWF Ελλάς κατέγραψε, με τη βοήθεια ερωτηματολογίων, τις γνώσεις των κατοίκων των περιοχών έρευνας για το τσακάλι και τις απόψεις τους για τον τρόπο διαχείρισής του. Τόσο τα αποτελέσματα από τη βιολογική όσο και από την κοινωνιολογική έρευνα χρησίμευσαν στη σύνταξη σχεδίου δράσης για τη σταθεροποίηση, ή και την ανάκαμψη, του πληθυσμού των τσακαλιών στην Ελλάδα, μέσω της εξάλειψης (ή τον περιορισμό) των ανθρωπογενών απειλών.

Σημείωση: αυτό το άρθρο για τα «ζώα» προέρχεται από τη WWF.